باید باهاش روبه‌رو شی! چیزی که معمولا دوستان مان در موقعیت های دشوار به ما پیشنهاد می کنند. ما همه انسانیم. ممکن است گاهی در بعضی موقعیت‌های اجتماعی احساس ناراحتی، دست و پا چلفتی بودن، کم‌رویی و خجالت کنیم و نتوانیم آنچه را که در مورد آن فکر می‌کنیم صراحتا بر زبان آوریم و کلمات مناسب برای ابراز آن را پیدا نمی‌کنیم. ممکن است در یک مراسم ترحیم یا روزی باشد که یکی از همکاران‌تان از کار اخراج می‌شود. ممکن است هر جایی این احساس را تجربه کنید. باید روش رفتار حرفه ای در موقعیت های دشوار را یاد بگیرید.

گاهی یک جواب ساده بهترین جواب است. در این موقعیت هم وضع به همین منوال است. جواب ساده‌ای مثل یک «متشکرم» کوتاه می‌تواند کارتان را آسان کند. هنگام گفتن این جمله در چشمان دوست‌تان نگاه کنید تا تاثیر بیشتری بگذارد. می‌توانید این تشکر را کمی بیشتر آب و تاب داده و کمی شکسته نفسی کنید. آهسته پشت دوست‌تان را نوازش کرده یا از سایر حرکات دوستانه استفاده کنید تا بفهمد که تعریفش را جدی گرفته‌اید. در آخر برای این که این تمجید را به موضوع بحث بکشانید می‌توانید کمی در مورد این تغییرتان یا این که چطور وزن کم کرده‌اید با او صحبت کنید. این باعث می‌شود که دوست‌تان تصور کند موضوع کاملا مهمی را متوجه شده است.

بهترین راه این است که صادق باشید. تماس‌های دوستانه (مثل بغل کردن، دست روی شانه فرد گذاشتن و…) می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد. لازم نیست از روی چاپلوسی و ریاکاری با او درد و دل کنید. چیزی بگویید که واقعا به آن فکر می‌کنید. اگر واقعا به آن اعتقاد دارید بگویید: «هر وقت خواستی من پیشت هستم» اما اگر واقعا نمی‌توانید این کار را انجام دهید گفتن ساده «متاسفم، همدردی من را بپذیر» کفایت می‌کند. همین که در مجلس ترحیم شرکت کرده‌اید نشان‌دهنده این است که به او اهمیت می‌دهید. در این موقع از سوال کردن ابا نداشته باشید. در مورد ترتیب دادن مجلس ختم و این مسائل از او سوال کنید تا کمی از ناراحتی او کم شود. سعی کنید هرچه می‌توانید انجام دهید تا کمی از ناراحتی‌های او کم کنید. از گفتن جمله‌های کلیشه‌ای مثل «زندگی خوبی داشت» خودداری کنید. این جمله‌ها در آن شرایط بی‌معنا هستند.